Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, czyli nerwica natręctw to choroba uleczalna. Oczywiście, aby leczenie przyniosło efekty konieczne jest jej prawidłowe rozpoznanie oraz dobranie farmakoterapii. Niezbędna jest również psychoterapia, dzięki której możliwy jest powrót do normalnego funkcjonowania. Jak rozpoznać nerwicę natręctw?
Nie jest to trudne, choć wymaga odrobiny spostrzegawczości. Cechą charakterystyczną jest ciągłe powtarzanie przez osobę chorą pewnych określonych czynności, np. mycia rąk. Osoby cierpiące na nerwicę natręctw doskonale zdają sobie sprawę z tego, że ich działania nie mają sensu, ale odczuwają tak silny przymus wewnętrzny, że muszą je stale powtarzać. Nie potrafią przeciwstawić się myślom i impulsom nakazującym im wykonywanie pewnych czynności, a powstrzymanie ich od tego sprawia, że odczuwają głęboki niepokój, lęk i napięcie.

            Warto jednak pamiętać, że nerwica natręctw może dawać bardzo różne objawy. Wśród wspomnianych już zachowań oprócz mycia rąk bardzo często pojawia się również mycie włosów kilka lub nawet kilkanaście razy dziennie, sprawdzanie, czy zamknięte są drzwi i okna, a nawet liczenie kątów. Nieco rzadszym objawem jest wyrywanie sobie włosów. Inne objawy tej choroby to natrętne lęki, które pojawiają się w określonych sytuacjach. Zaliczamy do nic między innymi agorafobię, czy chociażby lęk przed zaczerwieniem się. W nerwicy natręctw mogą też pojawiać się natrętne myśli, skupiające się na tzw. czynnościach przymusowych. Mogą, choć wcale nie muszą występować razem z natrętnymi zachowaniami.

            Osoba chora zwykle zdaje sobie sprawę z problemu i szuka pomocy. Nerwicę natręctw można potwierdzić wykonując diagnostykę różnicową. Jest ona oparta na wskazanych objawach i obejmuje zarówno wywiad z pacjentem i środowiskowy, jak i obserwację pacjenta. Zwykle postawienie prawidłowej diagnozy możliwe jest po co najmniej miesiącu od rozpoczęcia obserwacji. W leczeniu tej choroby bardzo ważne jest wsparcie najbliższych oraz profesjonalna pomoc specjalistów. Należy pamiętać, że choć choroba jest uleczalna, to jej zaniedbanie może doprowadzić do uzależnienia i różnego rodzaju działań autodestrukcyjnych.