Demencja starcza nazywana też otępieniem jest pewnym rodzajem zaburzenia pamięci oraz funkcji poznawczych. Choroba ta jest bardzo trudna w diagnozie, zwłaszcza że może ją powodować bardzo wiele czynników, a objawy bywają podobne do innych chorób. W aż 50-70% u źródeł otępienia starczego stoi choroba Alzheimera. Do jej objawów oprócz demencji zalicza się zaburzenia osobowości i zachowania oraz nagłe zmiany nastroju. Jednak otępienie może być także pochodzenia naczyniowego. Często występuje także otępienie z ciałami Lewy’ego. Tego rodzaju choroba neurodegeneracyjna objawia się zburzeniami ruchowymi, zaburzeniami pamięci i funkcji poznawczych oraz nadwrażliwością na leki neuroleptyczne. Kolejne przyczyny otępienia to między innymi choroba Parkinsona oraz zespół Picka.
Jak zatem widać do skutecznego leczenia demencji starczej niezbędne jest odpowiednie rozpoznanie choroby. W tym celu chory powinien mieć wykonany szereg badań, w tym takie jak:
- tomografia komputerowa,
- badanie tarczycy,
- rezonans magnetyczny,
- badanie krwi w kierunku anemii,
- badanie wydolności wątroby,
- badania genetyczne,
- pozytonowa tomografia emisyjna ? wykonywane wyłącznie w niektórych ośrodkach.
Warto przy tym pamiętać, że choroby nie da się całkowicie wyleczyć, ale można spowolnić jej postępowanie.
Na czym polega leczenie otępienia? Jeszcze do niedawna panowało przekonanie, iż leczenie demencji jest bezcelowe. Obecnie jednak wiadomo już, że dzięki odpowiednio dobranej farmakoterapii można znacząco poprawić jakość życia chorych, a tym samym także ich bliskich. Najczęściej stosowane leki to inhibitory cholinesterazy, które wpływają na zaburzenie szlaku acetylocholiny. Poza tym istotne znacznie ma terapia, polegająca na stymulowaniu pracy mózgu. Najbardziej skuteczne jest skojarzenie kilku form terapii, w tym:
- zajęciowej,
- walidacyjnej,
- kognitywnej,
- reminiscencyjnej,
- środowiskowej.
Skoordynowane działania mogą znacząco opóźnić nadejście momentu, w którym chory będzie całkowicie zależny od otoczenia.